φλουελ(λ)ίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο φθοριούχο ορυκτό τού αργιλίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. fluellite < flu-orine (< νεολατ. fluor «είδος μετάλλου») + wavellite «είδος μετάλλου»].